هایدگر و درام امر گشوده؛ خوانشی تئاتری از «ذکر بر دار کردن حسنک وزیر»

این مقاله گزارش «رویارویی» ما با «ذکر بر دار کردن حسنک وزیر» در تاریخ بیهقی به عنوان یک درام حقیقت است. در این رویارویی «نسبت فضایی» تعیین کننده ی بالقوگی اندیشه ها و تصمیم هاست. اما در این میان، هدف ما ناگزیر رسیدن به چشم اندازی است که از آن، بار دیگر پیوند گریزناپذیر اثر هنری، حقیقت و سیاست، نمایان می شود. از این رو نخست در «سرچشمه ی اثر هنری» مارتین هایدگر در پی مفهوم اثر خواهیم بود. بنابراین بحث را از سرچشمه آغاز خواهیم کرد، سپس، در گریز از «سرچشمه»ی اثر هنری، به سوی «تئاتر اثر هنری» خواهیم رفت. «تئاتر اثر هنری» یا «تئاتر حقیقت»، راه گریز از سرچشمه گرایی هایدگر خواهد بود. اما در گام سوم، وظیفه ی ما تنها این است که نشان دهیم «حسنک-بر-دار-شده» (دارـحسنک،) تئاتری را فراهم آورده و برپا کرده بود. در این بخش، دوباره به سرچشمه که این بار به مثابه ی درام «امر گشوده» فهمیده می شود، بازخواهیم گشت. در پایان، این مسئله بررسی خواهد شد که آیا دارـحسنک، به مثابه ی یک اثر، بالقوگی سیاسی وضعیت را حفظ نکرده بود؟